ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ က်န္းမာေရးက႑မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ မဆိုရေလာက္ေအာင္ ခ်ြတ္ျခံဳက်ေနတာ အားလံုးအသိပါ။ ယခုကာလ အေျပာင္းအလဲဆိုတဲ႔ စကားလံုးေအာက္မွာ ေျပာင္းလဲခ်င္ေပမဲ႔ မ်က္စိမိွတ္ မသိသလိုေနျပီး အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ဂယက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိေနေပဦးမည္။ ယခုသာဓကႀကီး တစ္ခုကား အေျပာင္းအလဲစိန္ေခၚမူ သာဓက တစ္ခုအလားပင္။ က်ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂါတ္ရင္ေသြးငယ္မ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေနေသာ အစိုးရ၏ ျပည္သူ႔ ေဆးရံု အႀကီးက်ယ္ဆံုး ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ေငြေၾကးဓနၾကြယ္၀သူေတြေရာ အလယ္လတ္လူတန္းစား ေအာက္ေျခလူတန္းစားမက်န္ အားကိုးအားထားျပဳေနရေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆးရံုတြင္ျဖစ္သည္။ စာဖတ္သူ အေနျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ ဖတ္လိုက္သည္ႏွင့္ အေျဖေတာ့ ရိပ္မိႏိုင္သလို ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သမရိုးက် ေဆးရံုအမ်ားစုတြင္ ႀကံဳေတြ႕ေနရသလို ဆရာဝန္ သူနာျပဳ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ား ေငြေတာင္းျခင္း တနည္းအားျဖင့္ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူ ကိစၥေပါ့ လို႔ေတာ့ အလြယ္မေတြးပါနဲ႔။ က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသူထဲက တစ္ေယာက္မို႔ မွ်မွ်တတ ေရးမွာပါ။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ နာမည္ႀကီး ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးပင္လွ်င္ ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ကိုယ္တိုင္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ရွိလာေနသေယာင္ပင္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသသည္ပင္ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ယခင္က အေပါက္ေစာင့္ သန္႔ရွင္းေရး လူနာလွည္းတြန္း/ကူညီသူမ်ားမွာ လူတိုင္းလူတိုင္းကို (လူပံုစံေပၚမူတည္၍ ရိုးအ သည္ထင္လွ်င္ျဖစ္ေစ မထင္လွ်င္ျဖစ္ေစ ေငြေၾကး အသားလြတ္ေတာင္းျခင္းမ်ားမွ ယခုအခါ ႏွက္လို႔ တြယ္လို႔ရေလာက္သည္ လူမ်ားကိုပင္လွ်င္ "နည္းသည္မ်ားသည္မဆို သဒၵါသေလာက္ လက္ဖက္ရည္ဖိုး"ဟု ရိုႀကိဳးစြာေတာင္းခံသည့္ ပံုစံသို႔ ေျပာင္းလဲစျပဳေနျပီ ျဖစ္သည္။ တာဝန္က် ဆရာဝန္ သူနာျပဳ မ်ား အထူးသျဖင့္ ခြဲစိတ္ကု/သမားေတာ္ႀကီးမ်ားပင္လွ်င္ ယခုအခါ ေစတနာႏွင့္ လွဴတန္းသည့္ ေငြေၾကးမ်ားကိုပင္ အတင္းျငင္းဆန္ျခင္းမ်ိဳး သဒၵါသေလာက္ စသျဖင့္ အေၾကာင္းတခုခုျပကာ အရင္တေခတ္တခါလို မ်က္စိမွိတ္ ႏူတ္ပိတ္ယူျခင္း အျခားဝန္ထမ္းတစ္ဦးထံမွ လံႈ႕ေဆာ္ကာ လူနာထံမွ ရယူျခင္း စသည္တို႔မွ ေျပာင္းလဲလာသည္ကို ေဆးရံုအခ်ိဳ႕တြင္ ေတြ႔ျမင္လာရပါတယ္။ ယခု ရန္ကုန္ ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆးရံုႀကီးတြင္ကား လူျပိန္းႀကိဳက္ေျပာရလွ်င္ ေပၚတင္ေတာင္ရမ္းျခင္း ေပတည္း။ သူမတို႔ တသိုက္ ေတာရြာက မရွိမဲ ႔ရွိမဲ႔နဲ႔ နယ္ေဆးရံုက လႊဲလိုက္တယ္ဆိုေတာ့ Taxiတစီးႏွင့္ ကိုးယိုးကားယား အ၀တ္အစားနဲ႔ ေခါင္းအံုး ေစာင္ ျခံဳေထာင္ ၂တင္းအိတ္ ဆာလာအိတ္ထုတ္ႀကီးနဲ႔ ေဆးရံုသို႔ ေရာက္လာေလေရာ။ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္း ေျပာရရင္ေတာ့ သန္းရွင္းေရးမက စျပီး ေအာက္ပိုင္း စပါယ္ရွယ္ သန္႔ေပးရလို႔တဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဖိုးေလး သဒၵါသေလာက္ လူနာရွင္လည္း မဆိုင္းမတြ ထုတ္ေပးလိုက္ေလရဲ႕။ စကားဆံုမိတုန္းထိုကိစၥ ေျပာမိကာ ထိုသူက "မဆိုးဘူဗ် သဒၵါသေလာက္ဆိုေတာ့ ခံသာပါတယ္ဗ်ာ၊ သူတို႔ခဗ်ာလည္း လုပ္ေပးရွာသကိုး"တဲ႔။ လူနာရွင္မွ ေက်နပ္သေယာင္။ ေနာက္ ေသြးစစ္ဌာန လိုက္ပို႔တဲ႔ ဆရာေယာင္ေယာင္ကလည္း လက္ဖက္ရည္ဖိုးတဲ႔ဗ်ာ။ သဒၵါသေရြ႕ စကားေလးနဲ႔ပဲဆိုေတာ့ အေၾကြေလးေပးမိလ်ုက္ျပန္ေရာ။ ထုတ္ေပးလိုက္ျပန္ေရာ။ ေနာက္ ခြဲခန္းဝင္ဖို႔ တြန္းလွည္းတြန္းခတဲ႔။ လူနာရွင္ခဗ်ာလည္း ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ "က်ေတာ္ လိုက္တြန္းပို႔ပါမယ္ဗ်ာ"။ တြန္းလွည္းသမား တခ်က္မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္ျပီး တြန္းလဲွ ေပၚလူနာတင္ဆြဲသြားေလရဲ႕။ ကံေကာင္းတာက အေစာက ေသြးစစ္ဌာနလိုက္ပို႔တဲ႔ ေပးကမ္းထားတဲ႔ ဆရာေယာင္ေယာင္ကလည္း ေနာက္က တြန္းေပးရင္း ပါေလေတာ့ စိတ္ေတာ့ သက္သာရာ ရသြားသေယာင္။ သို႔ေပမဲ႔ ခြဲခန္း၀င္မယ့္ ကိုယ္၀န္အရင့္အမာနဲ႔ လူနာမေလးရဲ႕လွည္းေလး လမ္းတေနရာရာက အဖုအထစ္ေလးေတြေနရာက်မွ ပိုက္ဆံရတဲ႔တြန္းလွည္းသမားဘက္က မ မ ေရြ႕ေပးေတာ့ သက္သာေပမယ့္ တဖက္က ေတာ့ ျမင္းဒံုးဆိုင္းသကဲ႔သို႔ေပါ့။ ဒါကလည္း ထင္မိတာအရင္ပါ။ ေဆးရံု လူနာေတြ အေျပာမ်ားေတာ့မွ သြားသတိရတာပါ။ ပိုက္ဆံမေပးရင္ လူနာမသက္သာဘူးတဲ႔။:-) ။ စိုးရိမ္ေနတာေပါ့ လူနာရွင္ခဗ်ာ။ ခြဲခန္းလည္း ျပီးေလေရာ။ လာေပေတာ့ သဗ်ာ။ လက္ဖက္ရည္ဖိုး၅ေထာင္ ေပါင္းမ်ားစြာေပါ့။ ရန္ကုန္က လက္ဖက္ရည္ တယ္ေစ်းႀကီး သလားေပါ့။ ေငြေပးတဲ႔ အခန္းရမယ္ေလး ေနစရာေနရာ ရေစရမယ္ေလး ပိုးသတ္ခန္းထဲမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ေစာင့္ၾကည့္ေပးမယ္ေလး။ ညမိုးခ်ဴပ္ေတာ့ အဲလူေတြ မရွိ ေနာက္ဝန္ထမ္းတသုတ္ သူတို႔လည္း လက္ဖက္ရည္ဖိုး ၅ေထာင္ပါဘဲ။ သဒၵါသေလာက္ လက္ဖက္ရည္ဖိုးဆိုတဲ႔ စကားလံုးေလးေတြဟာ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူအဖို႔ ၁၀၀၀တန္ တစ္ရြက္ အလြယ္ထုတ္ႏိုင္ေပမဲ႔ ျပည္သူ႔ေဆးရံုအားကိုးလာတဲ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္တခုနဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အိတ္ကပ္က ဆြဲထုတ္ႏိုင္မွာပါ။ ေဆးရံုက လူနာမီးဖြားတဲ႔ သူတိုင္း စပ္စုမိေလေတာ့ ။ တညီတညာတည္းပဲဗ်ိဳ႕။ ဆရာဝန္ လည္း အခမဲ႔ သူနာျပဳဆိုလည္း မုန္႔ကေလး ၁၅၀၀တန္ေလာက္ ဒါေတာင္ ကိုယ္က သြားေပးအံုးမွ အဲ ဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕က လက္ဖက္ရည္ဘိုး သဒၵါသေလာက္ ဒါကလည္း ေပးေပ်ာ္သေယာင္ ေဟာဗ်ာ လက္ဖက္ရည္ဘိုး၅ဝဝဝကေတာ့. ...။ တဖက္ကေတြးၾကည့္ေတာ့ ဒီ၅၀၀၀က ေတာင္းသူတစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘဲ ေအာက္ေျခ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းႏူတ္ပိတ္ခလား၊ ဒီကိစၥ ဒီေလာက္ႀကီးထြားေနတာ ေဆးရံုတာ၀န္က် ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳ၊ အႀကီးဆံုး ဆရာ/မႀကီး သိမွာေတာ့ အေသခ်ာဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ မေျပာသလဲ။ ႏူတ္ပိတ္ခ (သို႔) အက်ိဳးအျမတ္%မ်ားရေနလို႔လား။ ေတြးၾကည့္တာေနာ္။ ၅၀၀၀ဆိုတဲ႔ တန္ဖိုးဟာ ေတာရြာက ၄၊၅ရက္ေလာက္ တေနကုန္ အလုပ္လုပ္မွ ရတဲ႔ ပိုက္ဆံက ရန္ကုန္မွာ အရမ္းတန္ဘိုး နည္းေနျပီလား။ ေတြးရင္းေတြးရင္း မိုးလင္းသြားေသာ္ ေနာက္၅၀၀၀မ်ား (သို႔) တိတိက်က် ၂၀၀၀တန္ ၃၀၀၀တန္ လက္ဖက္ရည္ဘိုးမ်ား အစား ျမန္မာျပည္ အေျပာင္းအလဲမကုန္ခင္ တနည္းအားျဖင့္ ေခတ္မီတိုးတတ္သာယာ၀ေျပာေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔ မေရာက္ရွိမီ စပ္ၾကား"သဒၵါသေလာက္ လက္ဖက္ရည္ဘိုး" အသံေလးေတာ့........
တာ၀န္သိျပည္သူတစ္ဦး
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
“ံHWH
ဥံဳ ေပးစာ၊တိုင္စာ၊ရင္ဖြင့္စာ က႑”သို႔ သတင္းမ်ား ေပးပို႔လိုပါက
hwhforandroid@gmail.com သို႔ ဆက္သြယ္ေပးပို႕ႏိုင္ပါျပီ။
ေပးပို႔သူမ်ားအေနနဲ႔ အမည္၊ လိပ္စာ၊ မွတ္ပံုတင္ ဖုန္းနံပါတ္ အျပည္႔အစံုကို
ထည့္ေရးေပးေစလိုပါတယ္။ (ျပည္တြင္းျပည္ပ သတင္းဌာနမ်ား၏ သတင္းစာ၊
ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပႏိုင္ရန္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္း စံုစမ္းႏိုင္ရန္
ရည္ရြယ္သည္) ။ သတင္းတြင္ မေဖာ္ျပေစလိုပါက "သတင္းတြင္မေဖာ္ျပေစလိုပါ"ဟု
ထည့္သြင္းေရးသားေပးပို႔က သတင္းေပးပို႔သူရဲ႕ ဖုန္း ႏွင့္ အခ်က္အလတ္မ်ားအား
HWH ဥံဳ Adminမ်ားမွ တပါး မည္သူကိုမွ် ေပးမသိေစဘဲ သိမ္းဆည္းထားပါမည္။
အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂိၢဳလ္ေရးဆန္ေသာ သတင္းေပးပို႔မူမ်ားတြင္ ေပးပို႔သူအား
ဖုန္းျဖင့္ တာ၀န္ယူႏိုင္/မႏိုင္ အတည္ျပဳခိုင္းပါမည္။ အခ်က္အလက္ျပည့္စံုေသာ
မတိုေတာင္းေသာ သတင္းမ်ားအားလံုး တင္ေပးပါမည္။
No comments:
Post a Comment